مقایسه‌ تأثیر نقدینگی و اعتبارات بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران

    تأمین امنیت غذایی، خلق فرصت­های شغلی و بازاری برای محصولات تولیدی و عوامل تولید سایر بخش­های اقتصادی، ایجاد درآمد ارزی و ملاحظات زیست محیطی، از جمله دلایل اهمیت بخش کشاورزی بشمار می‌روند. بالا بودن درجه ریسک­های اقتصادی و غیر اقتصادی و بازدهی نسبتاً بیش‌تر برخی فعالیت­های اقتصادی، سرمایه­گذاری و تأمین مالی در این بخش را با چالش‌هایی روبه‌رو کرده و بر اهمیت آن­ها می­افزاید. هدف از انجام پژوهش، مقایسه تأثیر نقدینگی و اعتبارات بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران (1390-1357) است. برای این منظور، از روش گشتاورهای تعمیم­یافته (GMM) استفاده شد. آمار و داده‌های مورد نیاز از بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران استخراج شدند. نتایج نشان دادند که نقدینگی و اعتبارات، هر دو، تأثیری مثبت و معنی­دار بر ارزش افزوده بخش کشاورزی ایران دارند، اما کشش­پذیری ارزش افزوده نسبت به اعتبارات، به مراتب بیش‌تر از نقدینگی است. بنابراین، می­توان گفت استفاده از سیاست پولی می­تواند ارزش افزوده بخش کشاورزی را افزایش دهد و در این میان، اعتبارات به گونه نسبی، ابزار سیاستی مناسب­تری به نظر می­رسد. هم‌چنین، ارزش افزوده با یک دوره وقفه، سرمایه­گذاری­های دولتی و بخش خصوصی و جمعیت شاغلین بخش کشاورزی، تأثیر مثبت و موجودی سرمایه در این بخش، تأثیری منفی و معنی­دار بر ارزش افزوده دارد.